داستان عجیب اختراع کفش و دمپایی

نزدیک به پنج هزار سال پیش، مصری‌ها چیزی شبیه اختراع کفش داشتند. داستان عجیب اختراع دمپایی و کفش از آن‌جا شروع می‌شود که پا در برابر اثرات خارجی، نیازمند محافظتی واقعی بود. از این رو پوشش‌های مختلفی با ظاهر‌های مختلف در طی سال‌ها جایگزین یکدیگر شدند تا به شکل امروزی کفش درآمدند.

در این مقاله قصد داریم تا داستان اختراع کفش و اختراع دمپایی را از ابتدا تا به امروز دوره کنیم، با ما همراه باشید و این داستان پر از شگفتی را از دست ندهید. مردم با توجه به شرایط آب و هوایی نیاز به محافظت از پاهای‌شان در برابر عوامل طبیعی بیرونی دارند.

شروع داستان اختراع کفش

در دوره‌های مختلف، دیدگاه‌های متفاوتی از جهان وجود داشته است. درک متفاوت از فرهنگ و هنر، عوامل مختلف اقتصادی و سیاسی، نقش مهمی در متریال، اشکال، طرح‌ها و سبک مورد استفاده در ظاهر و خصوصا کفش‌های افراد در طی زمان‌های مختلف ایفا می‌کند.

همچنین کشف و تصرف سرزمین‌های جدید، فناوری‌های نو و درک متفاوت از جهان، باعث شده سبک و مد کفش وارد عرصه‌های جدیدی شود. پوشش پا، که جزو نیازِ‌های به ظاهر ساده‌ی بشریت به شمار می‌آمد، به مرور زمان به صنعتی در حال رشد تبدیل شد که در آن طراحی و ظاهر به اندازه‌ی کارایی حائز اهمیت است.

در تاریخ به طور دقیق مشخص نیست که اختراع دمپایی توسط چه کسی و چه زمانی رخ داد، اما چیزی که واضح است آن است که اولین کفش احتمالاً به شکل دمپایی و از برگ درختان یا پوست جانوران ساخته شده و دور پا پیچیده می‌شده.

بعد از دمپایی نوبت به اختراع کفش با ظاهر‌های مختلف می‌رسد که در نهایت تبدیل به کفشی با شکل و شمایلی که امروزه می‌شناسیم شده.

از کفش‌های مصر قدیم، می‌شود طرز زندگی و طبقات اجتماعی در آن زمان را فهمید. در تمدن‌های آن دوران پوشینه‌هایی درست می‌کردند که نشان دهنده طبقه اجتماعی فرد و میزان قدرت او بود. نام بسیاری از این پوشینه‌ها هنوز هم استفاده می‌شود، پوشینه‌ای مانند سندلیوم که در حال حاضر به نام صندل می‌شناسیم.

تاریخچه اختراع کفش و اختراع دمپایی

برای هر آب و هوایی، کفشی متناسب با شرایط و با متریال مختص به خود ساخته می‌شود. عصر کلاسیک به دوران فرهنگ یونان و روم برمی‌گردد که مراحل اولیه‌ی اختراع کفش شروع به رشد کرد.

بخش‌هایی از توسعه و تکامل در نقاشی‌ها و طرح‌ها هنوز هم از آن زمان باقی مانده است و می‌توان آثار به جای مانده از آن‌ها را با بررسی کفش‌های آن زمان انجام داد.

بعد از اختراع کفش، در مناطق شمالی از چرم ضخیم، خز و گیاهان خشک برای ساخت آن استفاده می‌کردند. کفشی مانند پاچیله یا چغته که نوعی کفش برای راه رفتن روی برف است.

این پاچیله‌ها وزن بدن را روی سطح گسترده‌تری پخش می‌کنند که منجر به کاهش فشار شده و در نتیجه کمتر فرو رفتن پا در برف می‌شود. در برخی دیگر از کشور‌های جنوبی اختراع کفش به سمت استفاده از کفش‌های روباز و حتی صندل، از جنس برگ نخل یا الیاف پاپیروس می‌رفت.

با وجود اختراع کفش، هنوز هم در بسیاری از کشورها مردم به دلیل گرمی هوا، پابرهنه راه می‌رفتند، کشور‌هایی مانند هند، بنگال‌ یا اوگاندا. اختراع کفش در دوران بدوی که در دوران ماقبل تاریخ معمول بود، جای خود را به اختراع دمپایی دوران باستان داد که از محبوبیت نسبتا بالایی نیز برخوردار بود. دمپایی های قدیمی نیز داستان های خود را دارند.

به مرور زمان پس از اختراع کفش، پاشنه‌ی کفش نیز اختراع شد و به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. جااب است بدانید مد استفاده از کفش‌های نوک تیز از کشور هلند به تمام دنیا گسترش یافت.

مردم سال‌ها در تلاش بودند با پوشیدن این کفش‌های نوک تیز موقعیت اجتماعی خود را به تصویر بکشند. اواخر قرن پانزدهم میلادی، وقتی کفش نوک تیز از مد افتاد، کفش نوک پهن مد شد؛ از نمونه‌های آن، کفش‌های ونیزی بود که برای خانم‌ها مد شد. ارتفاعش این کفش‌ها گاها به شصت سانتی متر نیز می‌رسید که به خاطر وزن زیادش راه رفتن را با مشقت و سختی بسیار همراه می‌کرد.
در قرن هفدهم، این پاشنه‌های وحشتناک از کفش‌ها حذف شد و پاشنه‌های معقول‌تری به کفش‌های زنانه و مردانه اضافه شد. منحصربه‌فردترین و محبوب‌ترین مدها در ایتالیا و اسپانیا شکوفا شدند؛ کشورهایی که قوی‌ترین بنادر دریایی اروپا را در خود داشتند و مد‌های جدید کفش را به سراسر دنیا ارسال می‌کردند.

در قرن نوزدهم و بعد از انقلاب فرانسه، مردمی که به دنبال تساوی و برابری بودند پاشنه‌های بلند را حذف کردند و همه کفش‌ها از نظر ارتفاع یک شکل شد. قرن نوزدهم، قرن همه گیر شدن مد بود.

طراحان کفش امروزی، اغلب برای الهام، خلاقیت و ایده‌های تازه به تاریخ می‌نگرند. روش‌های ساخت کفش، ساختار دوخت، شست‌وشوی چرم، سوزاندن و رنگ‌آمیزی تقریباً از پایان قرن نوزدهم تغییری نکرده است. کفش تاثیر زیادی از محیط اطرافش می‌گیرد.

بیشتر بخوانید: مزایا استفاده از دمپایی و صندل

اولین اختراع دمپایی

اولین بار جرقه‌ی اختراع دمپایی در مصر باستان ظاهر شد. مصری‌ها از برگ‌های نخل، الیاف پاپیروس و چرم خام برای اختراع دمپایی استفاده کردند. صندل‌ها در پشت پا کشیده و بسته می‌شدند.

در ابتدا فقط روحانیون و فرعون اجازه داشتند آن‌ها را بپوشند، اما بعداً همه‌ی مصری‌های باستان صندل می‌پوشیدند و رنگ‌های مختلف نشان‌دهنده‌ی طبقه اجتماعی افراد مختلف بود.

اولین و یکی از محبوب‌ترین مدل‌های کفش یونانی و رومی صندل بود. کفش‌ها ربطی به جنسیت نداشت و به مردانه و زنانه تقسیم نمی‌شدند. پای افزار ابتدایی کاملاً صاف بود و کفشگرها بین پای چپ و راست تفاوتی قائل نمی‌شدند. به مرور زمان با ورود چرخ خیاطی و پارچه‌های مصنوعی، کفش بسیار ارزان شد و همه مردم توانستند از کفش‌های خوب استفاده کنند. میتوانید برای اطلاعات بیشتر مقاله عجیب ترین دمپایی جهان را نیز بخوانید.

فروش عمده صندل و دمپایی

اختراع کفش و اختراع دمپایی گامی مهم در افزایش رفاه بشریت بوده. دمپایی‌ها از آن دست پاپوش‌هایی هستند که امروزه در انواع و مدل‌های بسیار زیادی تولید می‌شوند و طرفداران زیادی نیز دارند. از این رو خرید و فروش عمده صندل و دمپایی به یک تجارت پر رونق در بازار تبدبل شده است.

صندل‌ها نیز به علت سبک بودن، راحتی، منعطف بودن، ارزان بودن و تنوع بالا از نظر جنس، مدل، رنگ و…همیشه در استایل‌ها، در تمام طول سال و در موقعیت‌های مختلف کاربرد دارند. از این رو خرید و فروش عمده دمپایی جزو تجارت‌های پر سود به شمار می‌آید.